Het aanpassen aan een ander kan zowel positief als negatief zijn. Het is een natuurlijke menselijke neiging om rekening te houden met anderen, maar te veel aanpassen kan leiden tot een gevoel van ontevredenheid en energieverlies. 

De kunst is om balans te vinden tussen jezelf blijven en flexibel zijn. Aanpassen kan namelijk ook iets moois zijn: het laat zien dat je empathisch bent, openstaat voor anderen en relaties wilt onderhouden. Maar het mag niet betekenen dat je jezelf verliest.

Ik had laatst zo'n geluks koekje, er stond in: "U past zich probleemloos aan anderen aan."  
Ik moest lachen. Want ja, ik toon zeker interesse in anderen — maar soms valt me op dat het gesprek eigenlijk altijd over henzelf gaat. Dan denk ik: "Wanneer heeft iemand mij voor het laatst gevraagd: hoe gaat het met jóu?"

Aanpassen is prima, maar het moet wel van twee kanten komen.

Ik voel me al jaren geen doorsnee mens en heb me altijd een beetje "anders" gevoeld. Misschien komt dat door mijn achtergrond — ik ben geadopteerd, en dat gevoel van anders-zijn zat er al jong in. Later merkte ik dat ik ook sociaal gezien vaak net anders werkte. Als een gesprek me niet boeit, dwaal ik af. Smalltalk? Niets voor mij. Ik ben meer van de eerlijkheid en spontaniteit.

En ja, dat botst weleens met mensen die vasthouden aan hoe het "hoort". Inmiddels herken ik dat dat ook met mijn ADHD te maken heeft
(of had — veel klachten zijn minder geworden). Maar die neiging om niet mee te doen met sociale toneelstukjes zit er nog steeds in.

Ik ben ook iemand die niet houdt van pleasen of mezelf wegcijferen om er maar bij te horen. Dan ben ik maar die "rare" moeder van Florian 😉
Beter "raar" dan normaal, zeg ik altijd. Ze mogen me om wie ik ben — of niet. En dat is oké.
Want dat anders-zijn hoort bij mij en inmiddels zie ik daar juist mijn kracht in.

Wat ik steeds beter leer: bewust kiezen waar ik mijn energie aan geef. Niet alles hoeft. Niet iedereen hoeft iets van mij.
Soms is 'nee' zeggen het meest liefdevolle wat je voor jezelf kunt doen.

Een paar vragen die me helpen:

• Wil ik dit écht, of doe ik dit om een ander tevreden te houden?

• Geeft dit me energie, of kost het me vooral energie?

• Is dit míjn grens, of laat ik die steeds onbewust verschuiven?

Positieve kanten van aanpassen:

• Empathie: Je toont begrip voor de gevoelens en behoeften van anderen.

• Betere relaties: Aanpassen kan zorgen voor harmonie en betere communicatie.

• Zelfontwikkeling: Je leert nieuwe perspectieven kennen en groeit als persoon.

Negatieve kanten van te veel aanpassen:

• Ontevredenheid: Je verliest contact met je eigen waarden en behoeften.

• Energieverlies: Altijd sociaal wenselijk gedrag kost veel energie en kan leiden tot overprikkeling of burn-out.

• Verlies van spontaniteit: Je gaat meer leven naar wat hoort dan naar wat jij voelt.

• Geen grenzen aangeven: Je zegt vaker "ja" terwijl je "nee" bedoelt, uit angst voor afwijzing of conflicten.

Wanneer is aanpassen wél wenselijk?

• In gezonde, wederkerige relaties — als beide partijen bereid zijn zich aan te passen en te groeien.

Aanpassen en pleasen lijken op elkaar, maar ze komen uit een heel ander soort motivatie. Het verschil zit vooral in waarom je het doet — en hoe het voelt voor jezelf.

🧭 Kort gezegd:

Aanpassen                                                                                                                                  Pleasen
Komt voort uit flexibiliteit en wederzijds respect.                                                     Komt voort uit angst voor afwijzing of behoefte aan bevestiging.

Je houdt rekening met de ander, maar blijft dicht bij jezelf.                                 Je zet jezelf vaak op de laatste plek om de ander tevreden te houden.

Is tijdelijk en bewust: "Ik doe nu even mee, want het helpt de situatie."            Is vaak automatisch: "Als ik nee zeg, vinden ze me vast lastig." 

Kan energie kosten, maar voelt meestal oké.                                                               Kost vaak veel energie en kan leiden tot frustratie of uitputting.